beatificandus
Latin
Etymology
Future passive participle of beātificō
Participle
beātificandus (feminine beātificanda, neuter beātificandum); first/second-declension participle
- which is to be blessed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | beātificandus | beātificanda | beātificandum | beātificandī | beātificandae | beātificanda | |
| genitive | beātificandī | beātificandae | beātificandī | beātificandōrum | beātificandārum | beātificandōrum | |
| dative | beātificandō | beātificandae | beātificandō | beātificandīs | |||
| accusative | beātificandum | beātificandam | beātificandum | beātificandōs | beātificandās | beātificanda | |
| ablative | beātificandō | beātificandā | beātificandō | beātificandīs | |||
| vocative | beātificande | beātificanda | beātificandum | beātificandī | beātificandae | beātificanda | |