bebugan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /beˈbuː.ɡɑn/, [beˈbuː.ɣɑn]
Verb
bebūgan
Conjugation
Conjugation of bebūgan (strong, class II)
infinitive | bebūgan | bebūgenne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | bebūge | bebēag, bebēah |
second person singular | bebȳġst | bebuge |
third person singular | bebȳġþ | bebēag, bebēah |
plural | bebūgaþ | bebugon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | bebūge | bebuge |
plural | bebūgen | bebugen |
imperative | ||
singular | bebūg, bebūh | |
plural | bebūgaþ | |
participle | present | past |
bebūgende | bebogen |