becață
Romanian
Etymology
Borrowed from Greek μπεκάτσα (bekátsa).
Noun
becață f (plural becațe)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | becață | becața | becațe | becațele | |
| genitive-dative | becațe | becaței | becațe | becațelor | |
| vocative | becață, becațo | becațelor | |||