begagna
Swedish
Etymology
Verb
begagna (present begagnar, preterite begagnade, supine begagnat, imperative begagna)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | begagna | begagnas | ||
| supine | begagnat | begagnats | ||
| imperative | begagna | — | ||
| imper. plural1 | begagnen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | begagnar | begagnade | begagnas | begagnades |
| ind. plural1 | begagna | begagnade | begagnas | begagnades |
| subjunctive2 | begagne | begagnade | begagnes | begagnades |
| present participle | begagnande | |||
| past participle | begagnad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.