begus

Latin

Etymology

From Ottoman Turkish بك (beg).

Noun

begus m (genitive begī); second declension

  1. (New Latin) bey

Declension

Second-declension noun.

singular plural
nominative begus begī
genitive begī begōrum
dative begō begīs
accusative begum begōs
ablative begō begīs
vocative bege begī