beinmergur
Icelandic
Etymology
From bein (“bone”) + mergur (“marrow”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpeiːnˌmɛrkʏr/
Noun
beinmergur m (genitive singular beinmergjar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | beinmergur | beinmergurinn |
| accusative | beinmerg | beinmerginn |
| dative | beinmerg | beinmergnum |
| genitive | beinmergjar | beinmergjarins |