beklämning

Swedish

Etymology

From beklämma +‎ -ning. Cognate of German Beklemmung.

Noun

beklämning c (uncountable)

  1. sullenness

Declension

Declension of beklämning
nominative genitive
singular indefinite beklämning beklämnings
definite beklämningen beklämningens
plural indefinite
definite

Further reading