benægte

Danish

Etymology

be- +‎ nægte (deny)

Verb

benægte (imperative benægt, infinitive at benægte, present tense benægter, past tense benægtede, perfect tense har benægtet)

  1. (transitive) To deny
    De benægtede noget kendskab til hændelsen.
    They denied any knowledge of the event.