benefaciendus

Latin

Etymology

Future passive participle of benefaciō

Participle

benefaciendus (feminine benefacienda, neuter benefaciendum); first/second-declension participle

  1. which is to be blessed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative benefaciendus benefacienda benefaciendum benefaciendī benefaciendae benefacienda
genitive benefaciendī benefaciendae benefaciendī benefaciendōrum benefaciendārum benefaciendōrum
dative benefaciendō benefaciendae benefaciendō benefaciendīs
accusative benefaciendum benefaciendam benefaciendum benefaciendōs benefaciendās benefacienda
ablative benefaciendō benefaciendā benefaciendō benefaciendīs
vocative benefaciende benefacienda benefaciendum benefaciendī benefaciendae benefacienda