bepansra
Swedish
Etymology
Borrowed from German bepanzern, equivalent to be- + pansra. Cognate of Danish bepansre and Dutch bepantseren. Attested since 1782.
Verb
bepansra (present bepansrar, preterite bepansrade, supine bepansrat, imperative bepansra)
- armor (to furnish with a defensive covering)
Usage notes
Most commonly used in the past participle.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bepansra | bepansras | ||
| supine | bepansrat | bepansrats | ||
| imperative | bepansra | — | ||
| imper. plural1 | bepansren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | bepansrar | bepansrade | bepansras | bepansrades |
| ind. plural1 | bepansra | bepansrade | bepansras | bepansrades |
| subjunctive2 | bepansre | bepansrade | bepansres | bepansrades |
| present participle | bepansrande | |||
| past participle | bepansrad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- bepansring