beschaamd

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beschaemt. Past participle of beschamen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈsxaːmt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧schaamd
  • Rhymes: -aːmt

Adjective

beschaamd (comparative beschaamder, superlative beschaamdst)

  1. ashamed

Declension

Declension of beschaamd
uninflected beschaamd
inflected beschaamde
comparative beschaamder
positive comparative superlative
predicative/adverbial beschaamd beschaamder het beschaamdst
het beschaamdste
indefinite m./f. sing. beschaamde beschaamdere beschaamdste
n. sing. beschaamd beschaamder beschaamdste
plural beschaamde beschaamdere beschaamdste
definite beschaamde beschaamdere beschaamdste
partitive beschaamds beschaamders —

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: beskaamt
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.