beskjeftige

Norwegian Bokmål

Etymology

From German beschäftigen.

Verb

beskjeftige (imperative beskjeftig, present tense beskjeftiger, passive beskjeftiges, simple past and past participle beskjeftiga or beskjeftiget, present participle beskjeftigende)

  1. to employ
  2. (reflexive) to occupy oneself (med / with)

References