bespottelijk

Dutch

Etymology

From bespotten +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈspɔtələk/
  • Audio:(file)

Adjective

bespottelijk (comparative bespottelijker, superlative bespottelijkst)

  1. ridiculous, laughable

Declension

Declension of bespottelijk
uninflected bespottelijk
inflected bespottelijke
comparative bespottelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial bespottelijk bespottelijker het bespottelijkst
het bespottelijkste
indefinite m./f. sing. bespottelijke bespottelijkere bespottelijkste
n. sing. bespottelijk bespottelijker bespottelijkste
plural bespottelijke bespottelijkere bespottelijkste
definite bespottelijke bespottelijkere bespottelijkste
partitive bespottelijks bespottelijkers —
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.