bewijsbaar

Dutch

Etymology

From bewijzen (“to prove”) +‎ -baar (“-able”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

bewijsbaar (comparative bewijsbaarder, superlative bewijsbaarst)

  1. provable
    Synonym: aantoonbaar
    Antonyms: onbewijsbaar, onaantoonbaar

Declension

Declension of bewijsbaar
uninflected bewijsbaar
inflected bewijsbaare
comparative bewijsbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial bewijsbaar bewijsbaarder het bewijsbaarst
het bewijsbaarste
indefinite m./f. sing. bewijsbaare bewijsbaardere bewijsbaarste
n. sing. bewijsbaar bewijsbaarder bewijsbaarste
plural bewijsbaare bewijsbaardere bewijsbaarste
definite bewijsbaare bewijsbaardere bewijsbaarste
partitive bewijsbaars bewijsbaarders —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.