bewoonbaar

Dutch

Etymology

From bewonen (“to inhabit”) +‎ -baar.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈʋoːn.baːr/, (Belgium) [bəˈβ̞oːnbaːr], (Northern Dutch) [bəˈʋoʊ̯nbaːr]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧woon‧baar

Adjective

bewoonbaar (comparative bewoonbaarder, superlative bewoonbaarst)

  1. habitable, fit for inhabitation, where humans or other animals can live (or fairly comfortably)

Declension

Declension of bewoonbaar
uninflected bewoonbaar
inflected bewoonbare
comparative bewoonbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial bewoonbaar bewoonbaarder het bewoonbaarst
het bewoonbaarste
indefinite m./f. sing. bewoonbare bewoonbaardere bewoonbaarste
n. sing. bewoonbaar bewoonbaarder bewoonbaarste
plural bewoonbare bewoonbaardere bewoonbaarste
definite bewoonbare bewoonbaardere bewoonbaarste
partitive bewoonbaars bewoonbaarders —

Antonyms

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.