bezdzięczność

From bezdzięczny +‎ -ość. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bɛzd͡ʑʲæ̃t͡ʃʲʲnɔɕt͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /bɛzd͡ʑʲæ̃t͡ʃʲʲnɔɕt͡ɕʲ/

bezdzięczność f

1. necessity, need, compulsion
   • 1880-1894 [XV p. pr.], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎^[1], volume I, page 301:

     Besdecznosczy przypąandzon necessitate compulsus tradidit eis Danielem

     [Bezdzięczności[ą] przypędzon necessitate compulsus tradidit eis Danielem]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bezdzięczność”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN