beztytułowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ tytułowy. First attested in 1828.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛs.tɘ.tuˈwɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: bez‧ty‧tu‧ło‧wy

Adjective

beztytułowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (rare, literature, art, music) titleless, untitled
    Synonym: bez tytułu

Declension

Declension of beztytułowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative beztytułowy beztytułowa beztytułowe beztytułowi beztytułowe
genitive beztytułowego beztytułowej beztytułowego beztytułowych
dative beztytułowemu beztytułowej beztytułowemu beztytułowym
accusative beztytułowego beztytułowy beztytułową beztytułowe beztytułowych beztytułowe
instrumental beztytułowym beztytułową beztytułowym beztytułowymi
locative beztytułowym beztytułowej beztytułowym beztytułowych
noun

References

  1. ^ Krystyn Lach-Szyrma (1828) Słownik angielsko-polski: dla użytku młodzieży Instytutu Politechnicznego‎[1], page 441
  2. ^ beztytułowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.