biblioman
See also: bibliòman
Polish
Etymology
Back-formation from bibliomania. First attested in 1815.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /biˈbljɔ.man/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔman
- Syllabification: bi‧blio‧man
Noun
biblioman m pers (female equivalent bibliomanka)
- (literary) bibliomaniac
Declension
Declension of biblioman
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | biblioman | bibliomani/bibliomany (deprecative) |
| genitive | bibliomana | bibliomanów |
| dative | bibliomanowi | bibliomanom |
| accusative | bibliomana | bibliomanów |
| instrumental | bibliomanem | bibliomanami |
| locative | bibliomanie | bibliomanach |
| vocative | bibliomanie | bibliomani |
Related terms
noun
References
Further reading
- biblioman in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biblioman in Polish dictionaries at PWN
Romanian
Etymology
Borrowed from French bibliomane.
Noun
biblioman m (plural bibliomani, feminine equivalent bibliomană)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | biblioman | bibliomanul | bibliomani | bibliomanii | |
| genitive-dative | biblioman | bibliomanului | bibliomani | bibliomanilor | |
| vocative | bibliomanule | bibliomanilor | |||