bielnik

From biały +‎ -nik.

• (Lesser Poland):
  • (Western Lublin) IPA^(key): [ˈbjɛlʲ.ɲik]
  • (Eastern Lublin) IPA^(key): [ˈbjɛlʲ.ɲik]

bielnik m inan

1. (Western Lublin, Eastern Lublin, Lublin Voivodeship) whitener; bleacher; whitewasher (brush that whitens a hut)

   Hypernym: pędzel

• Hieronim Łopaciński (1892) “bielnik”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 183