bieper

Dutch

Etymology

From biepen (to beep) +‎ -er. Compare French bipeur.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbi.pər/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bie‧per

Noun

bieper m (plural biepers, diminutive biepertje n)

  1. (literally) one that beeps
  2. a beeper, a noise-signalling device