bifilarny

Polish

Etymology

Internationalism; compare English bifilar. Ultimately from bi- +‎ Latin fīlum +‎ -arny. First attested in 1878.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.fiˈlar.nɘ/
  • Rhymes: -arnɘ
  • Syllabification: bi‧fi‧lar‧ny

Adjective

bifilarny (not comparable, no derived adverb)

  1. bifilar

Declension

Declension of bifilarny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bifilarny bifilarna bifilarne bifilarni bifilarne
genitive bifilarnego bifilarnej bifilarnego bifilarnych
dative bifilarnemu bifilarnej bifilarnemu bifilarnym
accusative bifilarnego bifilarny bifilarną bifilarne bifilarnych bifilarne
instrumental bifilarnym bifilarną bifilarnym bifilarnymi
locative bifilarnym bifilarnej bifilarnym bifilarnych

References

  1. ^ Encyklopedyja powszechna S. Orgelbranda. T. 7‎[1], 1878, page 304
  2. ^ bifilarny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.