biiugus
Latin
Etymology
From bi- (“occurring twice, having two parts”) + iugus (“joined, yoked”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈbɪ.jʊ.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈbiː.ju.ɡus]
Adjective
biiugus (feminine biiuga, neuter biiugum); first/second-declension adjective
- pertaining to two like members joined together, (especially with horses or draft animals): yoked in a pair
- 20 BCE, Publius Vergilius Maro, The Aeneid:
- Tum Pallās biiugīs fugientem Rhoetea praeter / trāicit. Hōc spatium tantumque morae fuit Īlō; / Īlō namque procul validam dērēxerat hastam, / quam medius Rhoeteus intercipit, optime Teuthrā, / tē fugiēns frātremque Tyrēn, currūque volūtus / caedit sēmianimis Rutulōrum calcibus arva.
- (please add an English translation of this quotation)
- Tum Pallās biiugīs fugientem Rhoetea praeter / trāicit. Hōc spatium tantumque morae fuit Īlō; / Īlō namque procul validam dērēxerat hastam, / quam medius Rhoeteus intercipit, optime Teuthrā, / tē fugiēns frātremque Tyrēn, currūque volūtus / caedit sēmianimis Rutulōrum calcibus arva.
- Early 5th century CE, Maurus Servius Honoratus, In Vergilii Aeneidem commentarii:
- Biiugis erit nominativus hic biiugus: nam alias biiugibus faceret, si esset tertiae formae ab eo quod est 'hic biiugis, huius biiugis'.
- This biiugus might otherwise be called 'biiugibus', which in the nominative is 'biiugis', if I were advancing from the third form (read: third declension) which is (read: gives us) 'hic biiugis, huius biiugis'.
- Biiugis erit nominativus hic biiugus: nam alias biiugibus faceret, si esset tertiae formae ab eo quod est 'hic biiugis, huius biiugis'.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | biiugus | biiuga | biiugum | biiugī | biiugae | biiuga | |
| genitive | biiugī | biiugae | biiugī | biiugōrum | biiugārum | biiugōrum | |
| dative | biiugō | biiugae | biiugō | biiugīs | |||
| accusative | biiugum | biiugam | biiugum | biiugōs | biiugās | biiuga | |
| ablative | biiugō | biiugā | biiugō | biiugīs | |||
| vocative | biiuge | biiuga | biiugum | biiugī | biiugae | biiuga | |
Related terms
References
- “biiugus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers