bijdehand

Dutch

Etymology

Univerbation from bij +‎ de +‎ hand.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌbɛi̯.dəˈɦɑnt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧de‧hand
  • Rhymes: -ɑnt

Adjective

bijdehand (comparative bijdehanter, superlative bijdehandst)

  1. bright, smart, sly, pedantic
  2. forward, bold

Declension

Declension of bijdehand
uninflected bijdehand
inflected bijdehante
comparative bijdehanter
positive comparative superlative
predicative/adverbial bijdehand bijdehanter het bijdehandst
het bijdehandste
indefinite m./f. sing. bijdehante bijdehantere bijdehandste
n. sing. bijdehand bijdehanter bijdehandste
plural bijdehante bijdehantere bijdehandste
definite bijdehante bijdehantere bijdehandste
partitive bijdehands bijdehanters —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.