bijnik

Polish

Etymology

From bić +‎ -nik. First attested in 1905.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbij.ɲik/
  • Rhymes: -ijɲik
  • Syllabification: bij‧nik

Noun

bijnik m inan

  1. (firearms, military, mechanical engineering) striker

Declension

Declension of bijnik
singular plural
nominative bijnik bijniki
genitive bijnika bijników
dative bijnikowi bijnikom
accusative bijnik bijniki
instrumental bijnikiem bijnikami
locative bijniku bijnikach
vocative bijniku bijniki

References

  1. ^ Technik : podręcznik opracowany według niemieckiego pierwowzoru, wydawanego przez Stowarzyszenie "Hütte". T. 1‎[1], 1905, page 1161
  2. ^ bijnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bijnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.