bijugatus

Latin

Etymology

From bi- +‎ jugātus.

Adjective

bijugātus (feminine bijugāta, neuter bijugātum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) joined in two places

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative bijugātus bijugāta bijugātum bijugātī bijugātae bijugāta
genitive bijugātī bijugātae bijugātī bijugātōrum bijugātārum bijugātōrum
dative bijugātō bijugātae bijugātō bijugātīs
accusative bijugātum bijugātam bijugātum bijugātōs bijugātās bijugāta
ablative bijugātō bijugātā bijugātō bijugātīs
vocative bijugāte bijugāta bijugātum bijugātī bijugātae bijugāta