bijugatus
Latin
Etymology
Adjective
bijugātus (feminine bijugāta, neuter bijugātum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | bijugātus | bijugāta | bijugātum | bijugātī | bijugātae | bijugāta | |
| genitive | bijugātī | bijugātae | bijugātī | bijugātōrum | bijugātārum | bijugātōrum | |
| dative | bijugātō | bijugātae | bijugātō | bijugātīs | |||
| accusative | bijugātum | bijugātam | bijugātum | bijugātōs | bijugātās | bijugāta | |
| ablative | bijugātō | bijugātā | bijugātō | bijugātīs | |||
| vocative | bijugāte | bijugāta | bijugātum | bijugātī | bijugātae | bijugāta | |