bikáik
Hungarian
Etymology
bika + -ik (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbikaːjik]
- Hyphenation: bi‧ká‧ik
Noun
bikáik
- third-person plural multiple-possession possessive of bika
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | bikáik |
| accusative | — | bikáikat |
| dative | — | bikáiknak |
| instrumental | — | bikáikkal |
| causal-final | — | bikáikért |
| translative | — | bikáikká |
| terminative | — | bikáikig |
| essive-formal | — | bikáikként |
| essive-modal | — | bikáikul |
| inessive | — | bikáikban |
| superessive | — | bikáikon |
| adessive | — | bikáiknál |
| illative | — | bikáikba |
| sublative | — | bikáikra |
| allative | — | bikáikhoz |
| elative | — | bikáikból |
| delative | — | bikáikról |
| ablative | — | bikáiktól |
| non-attributive possessive – singular |
— | bikáiké |
| non-attributive possessive – plural |
— | bikáikéi |