bilinbrott

Swedish

Etymology

Compound of bil +‎ inbrott.

Noun

bilinbrott n

  1. car burglary

Declension

Declension of bilinbrott
nominative genitive
singular indefinite bilinbrott bilinbrotts
definite bilinbrottet bilinbrottets
plural indefinite bilinbrott bilinbrotts
definite bilinbrotten bilinbrottens

Further reading