bilinbrott
Swedish
Etymology
Noun
bilinbrott n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | bilinbrott | bilinbrotts |
| definite | bilinbrottet | bilinbrottets | |
| plural | indefinite | bilinbrott | bilinbrotts |
| definite | bilinbrotten | bilinbrottens |
bilinbrott n
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | bilinbrott | bilinbrotts |
| definite | bilinbrottet | bilinbrottets | |
| plural | indefinite | bilinbrott | bilinbrotts |
| definite | bilinbrotten | bilinbrottens |