bionik

Polish

Etymology

Back-formation from bionika. First attested in 1966.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbjɔ.ɲik/
  • Rhymes: -ɔɲik
  • Syllabification: bio‧nik

Noun

bionik m pers

  1. bionics specialist

Declension

adjective

References

  1. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “bionik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  2. ^ bionik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bionik in Polish dictionaries at PWN