bisitten
Old Dutch
Etymology
Verb
bisitten
- to own
Inflection
Conjugation of bisitten (strong class 5 j-present)
| infinitive | bisitten | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | bisitto, bisitton | bisat |
| 2nd person singular | bisitis | bisāti |
| 3rd person singular | bisitit | bisat |
| 1st person plural | bisittun | bisāton |
| 2nd person plural | bisitit | bisātot |
| 3rd person plural | bisittunt | bisāton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | bisitte | bisāti |
| 2nd person singular | bisittis | bisāti |
| 3rd person singular | bisitte | bisāti |
| 1st person plural | bisittin | bisātin |
| 2nd person plural | bisittit | bisātit |
| 3rd person plural | bisittin | bisātin |
| imperative | present | |
| singular | bisiti | |
| plural | bisitit | |
| participle | present | past |
| bisittendi | bisetan | |
Descendants
Further reading
- “bisitten”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012