bismutil
Romanian
Etymology
Borrowed from French bismuthyle.
Noun
bismutil m (plural bismutili)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | bismutil | bismutilul | bismutili | bismutilii | |
| genitive-dative | bismutil | bismutilului | bismutili | bismutililor | |
| vocative | bismutilule | bismutililor | |||