bismutină
Romanian
Etymology
Borrowed from French bismuthine.
Noun
bismutină f (uncountable)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | bismutină | bismutina | bismutine | bismutinele | |
| genitive-dative | bismutine | bismutinei | bismutine | bismutinelor | |
| vocative | bismutină, bismutino | bismutinelor | |||