bjúgleikr
Old Norse
Etymology
From bjúgr + -leikr.
Noun
bjúgleikr m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | bjúgleikr | bjúgleikrinn | bjúgleikar | bjúgleikarnir |
| accusative | bjúgleik | bjúgleikinn | bjúgleika | bjúgleikana |
| dative | bjúgleiki | bjúgleikinum | bjúgleikum | bjúgleikunum |
| genitive | bjúgleiks | bjúgleiksins | bjúgleika | bjúgleikanna |
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “bjúgleikr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 56; also available at the Internet Archive