blänga
See also: blanga
Swedish
Etymology
Used at least since 1734.
Verb
blänga (present blänger, preterite blängde, supine blängt, imperative bläng)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | blänga | — | ||
| supine | blängt | — | ||
| imperative | bläng | — | ||
| imper. plural1 | blängen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | blänger | blängde | — | — |
| ind. plural1 | blänga | blängde | — | — |
| subjunctive2 | blänge | blängde | — | — |
| present participle | blängande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- bläng
- blängning