blänke

Swedish

Etymology

From blänka (shine).

Noun

blänke n

  1. (fishing) a pirk (shiny piece of metal used as a fishing lure)
    Synonym: pirk

Declension

Declension of blänke
nominative genitive
singular indefinite blänke blänkes
definite blänket blänkets
plural indefinite blänken blänkens
definite blänkena blänkenas

See also

References