blamanż

Polish

Etymology

Borrowed from French blanc-manger. First attested in 1833.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbla.manʂ/
  • Rhymes: -amanʂ
  • Syllabification: bla‧manż

Noun

blamanż m inan

  1. (cooking) blancmange (dessert)

Declension

References

  1. ^ Jan Szytler (1833) Kucharz dobrze usposobiony. T. 2[1], page 14
  2. ^ blamanż in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading