blamegar
Ido
Etymology
blamar (“to blame, find fault with”) + -eg-
Verb
blamegar (present tense blamegas, past tense blamegis, future tense blamegos, imperative blamegez, conditional blamegus)
- to vituperate
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | blamegar | blamegir | blamegor | ||||
| tense | blamegas | blamegis | blamegos | ||||
| conditional | blamegus | — | — | ||||
| imperative | blamegez | — | — | ||||
| adjective active participle | blameganta | blameginta | blamegonta | ||||
| adverbial active participle | blamegante | blameginte | blamegonte | ||||
| nominal active participle |
singular | blameganto | blameginto | blamegonto | |||
| plural | blameganti | blameginti | blamegonti | ||||
| adjective passive participle | blamegata | blamegita | blamegota | ||||
| adverbial passive participle | blamegate | blamegite | blamegote | ||||
| nominal passive participle |
singular | blamegato | blamegito | blamegoto | |||
| plural | blamegati | blamegiti | blamegoti | ||||