blandulus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈbɫan.dʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈblan̪.d̪u.lus]
Adjective
blandulus (feminine blandula, neuter blandulum); first/second-declension adjective
- (hapax legomenon) diminutive of blandus (“charming, pleasant”)
- 76 CE – 108 CE, Hadrian, Carmina 3:
- Animula vagula blandula,
hospes comesque corporis,
quae nunc abībis in loca
pallidula, rigida, nūdula,
nec ut solēs dabis iocōs...- Translation by Wikisource
- Little soul, wandering, pleasing,
guest and companion of the body,
which now go away in places
pale, stiff, bare,
and will not jest as you do...
- Little soul, wandering, pleasing,
- Translation by Wikisource
- Animula vagula blandula,
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | blandulus | blandula | blandulum | blandulī | blandulae | blandula | |
genitive | blandulī | blandulae | blandulī | blandulōrum | blandulārum | blandulōrum | |
dative | blandulō | blandulae | blandulō | blandulīs | |||
accusative | blandulum | blandulam | blandulum | blandulōs | blandulās | blandula | |
ablative | blandulō | blandulā | blandulō | blandulīs | |||
vocative | blandule | blandula | blandulum | blandulī | blandulae | blandula |
Descendants
- Aromanian: blãndur
References
- “blandulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- blandulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.