blateratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of blaterō

Participle

blaterātus (feminine blaterāta, neuter blaterātum); first/second-declension participle

  1. babbled

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative blaterātus blaterāta blaterātum blaterātī blaterātae blaterāta
genitive blaterātī blaterātae blaterātī blaterātōrum blaterātārum blaterātōrum
dative blaterātō blaterātae blaterātō blaterātīs
accusative blaterātum blaterātam blaterātum blaterātōs blaterātās blaterāta
ablative blaterātō blaterātā blaterātō blaterātīs
vocative blaterāte blaterāta blaterātum blaterātī blaterātae blaterāta

References