blateratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of blaterō
Participle
blaterātus (feminine blaterāta, neuter blaterātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | blaterātus | blaterāta | blaterātum | blaterātī | blaterātae | blaterāta | |
| genitive | blaterātī | blaterātae | blaterātī | blaterātōrum | blaterātārum | blaterātōrum | |
| dative | blaterātō | blaterātae | blaterātō | blaterātīs | |||
| accusative | blaterātum | blaterātam | blaterātum | blaterātōs | blaterātās | blaterāta | |
| ablative | blaterātō | blaterātā | blaterātō | blaterātīs | |||
| vocative | blaterāte | blaterāta | blaterātum | blaterātī | blaterātae | blaterāta | |
References
- “blateratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press