bliuwe

West Frisian

Etymology

From Old Frisian blīva, earlier bilīva, from Proto-Germanic *bilībaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbljoːwə/

Verb

bliuwe

  1. to stay
  2. to belive

Inflection

Conjugation of bliuwe
infinitive bliuwe
imperative bliuw
present past
singular ik bliuw bleau
do/dû bliuwst bleaust
hy/sy bliuwt bleau
plural bliuwe bleauwen
present past
participle bliuwend
(bliuwende)
bleaun
auxiliary verb wêze

Further reading

  • bliuwe”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011