bożec

Polish

Etymology

From bóg +‎ -ec. First attested in 1600.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈbɔ.ʐɛt͡s/
  • Rhymes: -ɔʐɛt͡s
  • Syllabification: bo‧żec

Noun

bożec m pers

  1. (archaic) synonym of bożek (deity)
  2. (Middle Polish, medicine) synonym of padaczka (epilepsy)

Declension

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “bożec”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading