bocznik

Polish

Etymology

From boczny +‎ -ik. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɔt͡ʂ.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɲik
  • Syllabification: bocz‧nik

Noun

bocznik m inan

  1. (electricity) shunt (connection used as an alternative path between parts of an electrical circuit)

Declension

Declension of bocznik
singular plural
nominative bocznik boczniki
genitive bocznika boczników
dative bocznikowi bocznikom
accusative bocznik boczniki
instrumental bocznikiem bocznikami
locative boczniku bocznikach
vocative boczniku boczniki

Derived terms

adjective
verb
adjectives
adverbs
nouns
verb

References

  1. ^ Dziennik podręczny dla podofficerów i żołnierzy, czyli wyiątek z przepisów woyskowych dla piechoty, względem służby wewnętrzney, karności i porządku‎[1], 1807, page 40
  2. ^ bocznik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bocznik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.