bogobojność
Polish
Etymology
From bogobojny + -ość. First attested in 1539.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bɔ.ɡɔˈbɔj.nɔɕt͡ɕ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔjnɔɕt͡ɕ
- Syllabification: bo‧go‧boj‧ność
Noun
bogobojność f
- (literary, religion) piety; being God-fearing
Declension
Declension of bogobojność
| singular | |
|---|---|
| nominative | bogobojność |
| genitive | bogobojności |
| dative | bogobojności |
| accusative | bogobojność |
| instrumental | bogobojnością |
| locative | bogobojności |
| vocative | bogobojności |
Related terms
adverb
noun
References
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “bogobojność”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- ^ bogobojność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bogobojność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bogobojność in Polish dictionaries at PWN