boiangiu
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish بویاجی (boyacı, “dyer”).
Noun
boiangiu m (plural boiangii)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | boiangiu | boiangiul | boiangii | boiangiii | |
| genitive-dative | boiangiu | boiangiului | boiangii | boiangiilor | |
| vocative | boiangiule | boiangiilor | |||