bojownik

Polish

Etymology

From bojowy +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /bɔˈjɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: bo‧jow‧nik

Noun

bojownik m pers (female equivalent bojowniczka)

  1. (military) guerrilla fighter

Declension

Declension of bojownik
singular plural
nominative bojownik bojownicy/bojowniki (deprecative)
genitive bojownika bojowników
dative bojownikowi bojownikom
accusative bojownika bojowników
instrumental bojownikiem bojownikami
locative bojowniku bojownikach
vocative bojowniku bojownicy

Noun

bojownik m animal

  1. betta (any fish of the genus Betta)
  2. ruff (Philomachus pugnax)
    Synonym: batalion

Declension

Declension of bojownik
singular plural
nominative bojownik bojowniki
genitive bojownika bojowników
dative bojownikowi bojownikom
accusative bojownika bojowniki
instrumental bojownikiem bojownikami
locative bojowniku bojownikach
vocative bojowniku bojowniki
adjective
nouns
verb

Further reading

  • bojownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bojownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.