bortgång
Swedish
Etymology
bort (“away”) + gång (“going”)
Noun
bortgång c
- (somewhat solemn) passing (dying, usually naturally)
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | bortgång | bortgångs |
| definite | bortgången | bortgångens | |
| plural | indefinite | bortgångar | bortgångars |
| definite | bortgångarna | bortgångarnas |