braakakker
Dutch
Etymology
Compound of braak (“fallow”) + akker (“field”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbraːkˌɑ.kər/
- Hyphenation: braak‧ak‧ker
Noun
braakakker m (plural braakakkers, diminutive braakakkertje n)
- (agriculture) fallow field (piece of unused farmland)