brandari
Icelandic
Etymology
Borrowed from Danish brander (“pun”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈprantarɪ/
- Rhymes: -antarɪ
Noun
brandari m (genitive singular brandara, nominative plural brandarar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brandari | brandarinn | brandarar | brandararnir |
| accusative | brandara | brandarann | brandara | brandarana |
| dative | brandara | brandaranum | bröndurum | bröndurunum |
| genitive | brandara | brandarans | brandara | brandaranna |