bret
See also: Bret
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *braid, from Proto-Germanic *braidaz.
Adjective
brēt
Inflection
Declension of brēt (a-stem)
strong declension | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
nominative | brēt | brēt | brēt | brēda, brēde | ||
accusative | brēdan, brēden | brēda | brēt | brēda, brēde | ||
genitive | brēdes | brēdero | brēdes | brēdero | ||
dative | brēdin, brēdemo | brēdero | brēdin, brēdemo | brēdon | ||
weak declension | ||||||
case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
nominative | brēdo | brēda | brēda | brēdon | ||
accusative | brēdon | brēdon | brēda | brēdon | ||
genitive | brēdin | brēdon | brēdin | brēdono | ||
dative | brēdin | brēdon | brēdin | brēdon |
Descendants
- Middle Dutch: brêet
References
- “brēt”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Tok Pisin
Etymology
Noun
bret