briechen
Luxembourgish
Etymology
From Middle High German brëchen, from Old High German brehhan. Compare German brechen, English break, Dutch breken.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbʀiə.ɕən]
- Rhymes: -iəɕən
Verb
briechen (third-person singular present brécht, past participle gebrach, auxiliary verb hunn)
- to break
Conjugation
infinitive | briechen | |
---|---|---|
participle | gebrach | |
auxiliary | hunn | |
present indicative |
imperative | |
1st singular | briechen | — |
2nd singular | bréchs | briech |
3rd singular | brécht | — |
1st plural | briechen | — |
2nd plural | briecht | briecht |
3rd plural | briechen | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.
Derived terms
- abriechen
- ausbriechen
- ofbriechen
- opbriechen
- verbriechen
- zerbriechen