briliant
Romanian
Etymology
Borrowed from French brillant.
Noun
briliant n (plural briliante)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | briliant | briliantul | briliante | briliantele | |
| genitive-dative | briliant | briliantului | briliante | briliantelor | |
| vocative | briliantule | briliantelor | |||